Begin Zuidereiland!

Aangekomen op het zuidereiland! Eerst nog even een paar uur slaap ingehaald op de parkeerplaats van de pont de Bluebridge, want na een nacht zonder slaap is dit toch wel prettig.
Binnen in het gebouw hadden we volop internet en konden we gezellig met het thuis front skypen. Moniek verrast op haar slagingsfeestje met een skype momentje! Heeel leuk om al mijn vriendinnetjes bij elkaar te zien terwijl zij aan de avondborrel beginnen ben ik net wakker.

Hele dag in Picton rustig aan het strand gelegen. Allemaal goed verbrand, pfff. De sterkte van de zon is echt niet te vergelijken met europa. Potje straling heeft deze zon. Voortaan goed blijven smeren dus! Om in onze relaxmodus te blijven ook in Picton maar een camperpark op gezocht.
Volgende dag zijn we vertrokken naar Marlborough Sounds. Schijnt een hele mooie wijnstreek te zijn en een mooie natuur. Nou de natuur was inderdaad mooi, maar geen druivenstruik of wijnboer tegen gekomen. Na zo’n anderhalf uur op een grindpad slingerend omhoog en omlaag, riviertje oversteken, smal bruggetje, stijle bult op en weer af met niemand om je heen op een paar schapen na blijkt ons weggetje dood te lopen.
De terugweg even gauw een stop gemaakt in Sandy Bay. Hier even lekker een duik genomen om te gaan zwemmen. Super mooi blauw water tussen de bergen.
Na opgedroogd te zijn weer verder gereden. Leuk om op deze manier te reizen. Gewoon doen waar wij zin in hebben.

We zijn meteen door gereden naar Abel Tasman, National Park. Vlak hiernaast een camping gevonden. Heel veel gezelligheid met veel backpackers. Volgende ochtend hebben we een flinke wandeling gemaakt. 15 km in 3 uur gewandeld en uiteindelijk aangekomen in super mooie baai waar we lekker konden zwemmen. Gouden strand en mooi blauw water.
Helaas liet het laatste stuk mijn rug me in de steek en kon ik de 15 km niet terug lopen.
Heel erg jammer maar toch verstandiger om een aquataxi te nemen. Ik had geluk en kon nog net met de taxi mee. Nanda en Emmelie zijn wel terug gelopen. Bikkels!
Super taxi ritje! Hahah, lekker over het water en langs de baaien van de Abel Tasman varen waar ik daarvoor gewandeld had. Toch ook leuk om het dus van een andere kant te zien.

Op de camping heb ik mezelf nuttig gemaakt door de droom activiteit van de reis te boeken! Skydiven of in het nederlands, parachute springen! Volgende dag was het dan zover!
Een lange wachttijd en de een na de ander zagen we uit de lucht vallen, mensen kwamen alleen maar terug met gezichten vol adrenaline en een grote glimlach. Het moest dus fantastisch zijn!
Het wachten duurde best lang maar hierdoor kreeg ik er wel steeds meer zin in! Gewoon uit een vliegtuig springen op 13.000 feet hoogte! Dat is ongeveer 4 a 5 km hoog. Tenminste, dat is wat we ons hebben laten wijsmaken.

Even een korte instructie, raar apenpakkie aan en gekke eiermuts op ons hoofd en we konden!
In totaal gingen er 10 mensen in een minivliegtuig. De piloot uiteraard, de man waar ik aan vast zat geknoopt en een cameraman. We hadden dus elk twee mannen bij ons. Nou beter geregeld kon het natuurlijk niet! Hoe hoger het vliegtuig hoe gekker het idee dat ik dus echt uit een vliegtuig ging springen. Gelukkig geen moment een gevoel van angst gehad! Alleen maar heel veel adrenaline!
Eindelijk dan de 13.000 ft bereikt, daar gingen we dan!
De deur van het vliegtuig ging wagenwijd open en je kijkt in een groot diep gat naar de aarde! Super mooi uitzicht en daar hadden we veel geluk mee! Het was super helder en bijna geen wolkje aan de lucht te zien.
Eerst moest Emmelie uit het vliegtuig springen en daarna Nanda. Ik moest als laatst en zag hen dus uit het vliegtuig springen vallend naar beneden. Super leuk om te zien hoe zij eruit sprongen.
Uiteindelijk ik dus aan de beurt en alles wat ze mij geleerd hadden was ik al compleet vergeten, hahah, ik genoot alleen maar van het uitzicht. Ik vergat de hele cameraman om leuk te lachen!
Uit het vliegtuig, over de kop en daarna een super gave vrije val van zo’n 25 a 30 seconden!
Wind keihard om je gezicht en het ziet er super charmant uit op camera! Gelukkig hebben we de beelden nog!
Na de vrije val parachute los en een super mooi uitzicht over Nelson, Abel Tasman park, zee, bergen, kortom, awesome!!
Veel te snel alweer op de grond maar supergaaf! Echt een aanrader voor iedereen! Hoogtevrees heb je niet en je voelt ook niet dat je valt, het lijkt meer alsof de wind op jou afkomt dan dat jij naar de grond wordt gezogen. Kortom! Doen!!

Na deze adrenaline kick zijn we doorgereden naar Murchison. Pap even voor jou, over de 6 zijn we gereden.
Hier hebben we overnacht omdat we onderweg waren naar Franz Josef. In Murchison waren enorm veel muggen. Maar dat was nog maar de helft van de kinderboerderij, schapen, eenden, struisvogels, walibi, paard, etc.
Volgende dag doorgereden naar Franz Josef. Pap komt ie, schrijf mee via de 6, 69 en 7 langs Greymouth naar Franz Josef.
We kwamen laat in de middag aan.
Emmelie en Nanda wilden graag boven op de gletsjers kijken. Zij hebben dit meteen geboekt.
Ik had al vaker gletsjers bekeken en had er het geld niet voor over dus heb informatie opgezocht over mooie wandelroutes aan de voet van de gletsjers.
Overnacht op een camperpark en de volgende dag de meiden afgezet bij de organisatie. Ik door gereden naar de Franz Josef Glacier. Super mooie wandeling gehad van zo’n anderhalf uur.
Ik liep door de rivierbedding van de Franz Josef Glacier. In de winter is de rivier nog breder door de neerslag. Nu was er een kleine rivier waardoor je door de rest van de vallei kon wandelen.
Mooie watervallen en een mooi uitzicht op de gletsjer.
Bij de Franz Josef heb ik stenen neergelegd met de namen van de deelnemers van Gasthoeve de Zonnebloem. Precies zoals ik beloofd had, dus daar staat vanaf nu:
Jan was hier!
Tinus was hier!
Herman was hier!
Dus Jan, Tinus en Herman, zijn jullie toch nog een klein beetje in Nieuw Zeeland geweest. De foto’s zal ik zo gauw mogelijk doorsturen!

Omdat ik nog tijd over had voor de meiden terug kwamen ben ik doorgereden naar de Fox Glacier en daar een mooie wandeling gemaakt door een moerasachtig gebied, een grote loopbrug die flink heen en weer slingerde. Mooie wandeling die me op een punt bracht waar ik mooi uitzicht had op de Fox Glacier. Een andere gletsjer.
Precies op tijd terug om de andere meiden weer op te halen en daarna zijn we doorgereden naar Wanaka. Hier hebben we overnacht op een lowbudget camping. De baas woonde zelf in een grote stacaravan die er al wel 10 jaar had kunnen staan wegrotten. Het zag er uit alsof hij er ieder moment met een jachtgeweer uit kon komen. Wel een heel aardige man, hahah, dus geen zorgen. Waren ook veel backpackers aan het overnachten.
Volgende ochtend goed vroeg op gestaan want we wilden de zonsopgang zien vanaf de Mount iron.
Boven op de berg aangekomen was de zon net opgekomen dus de zonsopgang gemist maar wel een super mooi uitzicht over Lake Wanaka, Lake Hawea, de Clutha en de Cardrona Valleys. Een mooie 360 graden uitzicht dus.
Eenmaal in de auto kwamen we bij toeval, op zoek naar een toilet, Puzzle World tegen.
Het spontane idee ontstond om hier eens te gaan kijken. Ze hadden allerlei verschillende dingen. Illusies waarvan je denkt dat iets recht is maar toch krom blijkt te zijn, foto’s die een apart beeld geven, een kamer waarin alles heel groot of juist klein lijkt, een ruimte waarbij de vloer scheef stond waardoor water ineens omhoog lijkt te lopen... Kortom onze hersenen werden goed bedrogen en daar werd je flink duizelig van!
Hierna nog in een grote doolhof aan het dwalen geweest, pff wat een drama is dat toch ook, je hele richtingsgevoel is compleet in de war. Dat ik dat eerder als kind zo leuk vond! Hahah.

Daarna doorgereden naar Queenstown. Ons aangemeld voor een barcrawl oftewel, kruipend naar huis! Een kroegentocht! Ik zal hier kort over zijn, het was een erg gezellige en geslaagde avond! Hahah, geen cocktails gedronken dames, alleen wijn.

Volgende dag door gereden naar Milford Sound. Iedereen heeft het erover dat het een enorme mooie natuur is. En inderdaad het was een mooie natuur. Overnacht op een camping van een of andere boswachter, de eeuwige einzelganger. Maar met een super mooi uitzicht!
Super koude nacht gehad. Het was dan ook een camping hoog in de bergen, maar onze dekentjes waren hier iets te dun voor. Brrr, gelukkig de volgende dag terug kunnen rijden naar een warm plekje. Dag doorgebracht in Te Anau. Klein dorpje vlak voor Milford Sound. Lekker relaxed dagje gehad terwijl ik dit verslag aan het typen ben. Morgen zien we wel weer verder!! Backpackstyle!