Teacher Marlon
Blijf op de hoogte en volg Marlon
02 April 2014 | Cambodja, Khett Siem Reab
Daar gingen we dan, de eerste dag op naar ons project. Vroeg de wekker om kwart voor 7 en om half 8 al op de fiets. Vakantie is overduidelijk voorbij! Hard aan de bak hier! Het fietsen is nog best een stukje dus mijn zitvlees wordt hier weer goed gekweekt!
Na een half uur fietsen in de volle zon, ( ja om half 8 is het hier ook al warm,heet,zweet,bakkend,bradend) aangekomen bij ons project!
Omdat wij ’s ochtends les gaan geven in The Village gingen wij met twee andere leraren mee op de fiets naar The Village.
Wij wisten niet wat ons te wachten stond omdat we dit de dag daarvoor nog niet gezien hadden. Onze vrijwilligerbegeleider Theavy had ons al wel gezegd dat het in een sloppenwijk en het project in de meest armoedige wijk was.
Nou dat werd ons even in een keer duidelijk.
Wat een armoede.
De huisjes gemaakt van golfplaten en rieten dakjes, hutje mutje, overal afval, veel straathonden, kinderen met kapotte kleren of helemaal geen kleren.
Aangekomen bij het schooltje waarin we les gaan geven en ook dit verdiend geen architectes bouwkundig certificaat.
Van alles bij elkaar geknoopt om een paar muurtjes en een dak erboven te hebben. De schoolbankjes zitten met losse plankjes aan elkaar, ik durf er nauwelijks op te gaan zitten bang dat het in elkaar zakt want alles is gammel en wiebelt. Kippen lopen het lokaal in door de gaten in de muur en een varken lag vastgeknoopt op de grond tussen de twee lokaaltjes in.
In de klaslokalen is niks tot weinig, we hebben één whiteboard, soort van plaat aan de muur en een paar plaatjes aan de muur met het abc en de dagen van de week.
De kinderen moeten zelf een schriftje en pen meenemen om in te schrijven maar sommige kinderen hebben niks bij zich. De docent vertelde ons dat deze kinderen vaak op straat aan het werk zijn om te bedelen, spullen verkopen, etc.
Twee meter voor de school zaten allemaal ouders en zelfs jonge kinderen bij elkaar kaartspellen te spelen en geld te vergokken. Waarschijnlijk van het geld dat die kinderen de avond en nacht daarvoor verdiend hebben.
Hallo reality check, je weet dat dit gebeurt, je kent het van televisie, kranten, bladen etc. maar toch even een hele ervaring als je daar dan ineens tussen instaat. Het verschil hier in Siem Reap tussen rijk en arm is zo ontzettend groot. Als toerist kom je niet op deze plekken.
Wat bij ons vooral binnen kwam was dat we hier twee maand lang onze tijd gaan investeren. Je weet dat je de wereld niet kan veranderen, maar ik had toch even geen idee hoe ik deze kinderen toch Engels moest gaan leren zonder enig lesmateriaal.
Gelukkig kon ik ergens wel snel een knop omdraaien want deze kinderen zijn zo vrolijk. Ouders willen met je op de foto want je bent blond en blank. Dus het is dan toch wel goed dat we hier zijn en alle kleine beetjes helpen. Al kan ik ze maar één woord leren in deze twee maand. Heb ik toch iets gedaan!
Een andere vrijwilliger gaf les in de wat oudere klas die daarna ook mijn klas zou worden. Ik heb gekeken hoe zij de les geeft en hoe de kinderen hier op reageren. Fijn om even af te kijken en opdrachten als voorbeeld te kunnen gebruiken. Ook kon ik zo een beetje inschatten hoe het Engelse niveau van de kinderen nu is. Ook dat is lastig. Binnen een klas zitten zulke grote verschillen, van kinderen die netjes alles over schrijven maar het niet kunnen lezen. Tot kinderen die al de basic zinnen kennen. Uitdaging dus om les te gaan geven! Zo zie ik het hele project, als een uitdaging.
Na drie uurtjes les gingen Mayke en ik weer terug op de fiets naar ons verblijf, Thida’s Hosue. Jep, half uur fietsen in de middagzon van half 12. Met nog een beetje een na shock was het wel lekker om even bij te komen in Thida’s House. Even alles laten bezinken wat je nou eigenlijk die ochtend allemaal gezien had.
’s Middags dus weer op de fiets in de brandende zon van half 2 op naar ons project.
In de middag geven we les op de school New Bridge. Deze school ligt in een ‘iets’ betere wijk en de school hebben ze net nieuw gebouwd. Ze zijn dus op de goede weg!
Deze klassen zijn groter van zo’n ongeveer 30 kinderen. Een hele club dus en fijn om dan een Cambodjaanse leraar naast je te hebben die alles kan vertalen. Ook hier is het engelse niveau niet heel erg hoog. Zeg maar helemaal niet, lastige is dat ook de Cambodjaanse leraar niet heel goed engels kan, dus dan wordt mijn opdracht uitleggen soms nog wel lastig. Gelukkig kom ik een heel eind met mijn handen en voeten! Creatieve brein wordt hier dus ook in werking gezet!
Omdat hier de school wat meer lesmateriaal heeft kun je wat meer dingen doen, alleen al het aanwijzen van plaatjes maakt een heleboel duidelijker. Dat is wel prettig.
Het verschil tussen de ochtend les en middag les is wel erg groot maar dit maakt het ook weer leuk. Kortom, uitdaging!
’s Avonds terug in Thida’s House toch wel erg moe van alle indrukken. Daar komt ook bij dat je in een huis met 22 andere vrijwilligers zit dus je nooit ergens je privacy hebt. Gelukkig zijn de mensen hier allemaal wel erg leuk!
Volgende dag opnieuw een dagje les geven! Vanaf nu mogen we achterop de scooter bij de Cambodjaanse leraar naar The Village. Ook een ervaring op zich als je een beetje een beeld schetst hoe ze hier in het verkeer zijn. Goed vasthouden dus en dat lukt nog op de hoofdweg die van asfalt is, maar de zijwegen naar The Village is zand, hobbelig met af en toe een kip, hond of koe in de weg. Kortom! Uitdaging! Toch wel erg leuk want iedereen herkent je nu al als teacher en zwaait vrolijk en vriendelijk.
Ik kon ’s ochtends nog leuk afkijken van de andere vrijwilliger, lekker relaxte ochtend dus.
’s Middags moest ik wel de hele middag les geven.
De kinderen pakken hier wel snel iets op maar vaak merk je dat ze heel leuk het abc rijmpje op kunnen noemen, maar wanneer je de letter F opschrijft hebben zij geen idee welke letter dit is. Woorden aanleren is ook leuk maar ze herkennen de combinatie en onthouden wat er gezegd moet worden. Maar of ze de daadwerkelijke betekenis en vertaling ook kunnen maken weet ik niet.
Kortom! Uitdaging!
Ja ik weet het, een heleboel uitdagingen, maar ik denk wel dat het vrijwilligerswerk daar vooral uit bestaat, aanpassen, creatief zijn en de uitdaging erin zien en dat aanpakken. Wel met mate natuurlijk, op z’n Cambodjaans, want alles gaat hier niet zo snel.
Hoeft ook niet want dat is niet te doen met die warmte.
Zo hebben wij geleerd als vrijwilliger en teacher op tijd te zijn omdat je een rolmodel bent voor de kinderen en andere mensen. Onze teachers zitten nog rustig aan de straat te ontbijten op weg naar The Village. Goed eten is ook belangrijk natuurlijk! Kortom, gewoon aanpassen! Ik kan er ook om lachen, want het verschil tussen Nederland en hier is zo extreem groot! Waar we in Nederland veel te veel regels hebben, hebben ze er hier geen een. En als ze al regels hadden, houden ze zich er niet aan. Alles gaat lekker op z’n eigen tempo.
Donderdagavond zijn we naar de kleermaker geweest, waarom zal je denken. Nou zaterdag hebben we met alle vrijwilligers The Great Gatsby Night. Voor de mensen die de film, The Great Gatsby niet kennen ( ik ook niet) , we moesten allemaal super netjes en strak gekleed!
En laat ik nou net mijn mooie gala jurkjes niet in mijn backpack hebben gestopt voor mijn reis.
Dus met een foto naar de kleermaker, doe mij die maar met dat kleurtje! De maten opnemen is al hilarisch, in Cambodja is het niet brutaal om te vragen naar je gewicht, grootte of wat daar maar ook mee te maken heeft. Dus deze mensen vonden het geweldig grappig om de maten van de blanke westerse op te meten. Gemiddeld (beetje) groter dan de Aziaat natuurlijk. Heel goed voor je minderwaardigheidscomplex! Hahah, aanpassen en vooral mee lachen!
Maar ze kunnen zeker weten kleren maken!
Binnen twee dagen hebben zij dan een geweldige mooie jurk klaar precies zoals van het plaatje! Respect, een op maat gemaakte jurk binnen twee dagen voor 30 dollar. Kan de wehkamp niet veel van zeggen!
Vrijdagavond gezellig met zijn allen uit eten geweest bij de Five Sons. Een leuk tentje met goedkoop westers eten! Lekkerrrr! Keer wat anders eten dan noedels, rijst en gefrituurde groenten!
Zaterdag een dagje vrij! Wel even fijn na zo’n eerste week en toch wel even veel indrukken te verwerken. Ja het leven van een vrijwilliger is soms ook wel even genieten en ontspannen!
’s Middags dan de jurk opgehaald! Geweldig! Heerlijk om een sjieke galajurk in mijn kledingkastje hier in Cambodja te hebben hangen. Ik miste alleen mijn hakken en krultang nog, maar die heb ik er maar bij bedacht!
Iedereen zag er geweldig netjes en mooi uit, man in pak vrouwen in jurk, keer wat anders dan onze praktische comfortabele outfits.
Geweldige mooie avond gehad, met tuk-tuk’s zijn we met zo’n 20man naar een hotel gebracht.
Boven op het dak hadden we een mega mooi uitzicht met een net ondergaande zon, een mooi zwembad met waterspuwende olifanten en de hele avond heerlijke hapjes met fijne wijn.
Wat een feest! Na een paar uur de sjieke jurk, strakke make up en ons gemodelleerde haar aan de kant gegooid en onze bikini aan getrokken voor een fijne poolparty!
De volgende dag hadden we geen tijd voor een kater want ’s middags was er een fiets rally georganiseerd! Alle vrijwilligers verdeeld in teams en we moesten door de stad heen crossen om de 40 vragen te beantwoorden. Selfies maken om te bewijzen dat we er geweest waren, kortom echte rally dwars door de stad.
Nou fanatiek was ons team zeker. Drie uur lang keihard gefietst om alle vragen bij langs te gaan, uitslag hoor ik morgen maar ons team moet wel gewonnen hebben. Hahah. De rest van de teams hebben namelijk lekker relaxed gefietst en wat vrije tijd tussendoor genomen. Wij als malle idioten door de stad heen, gelukkig als afsluiter wel een heerlijke duik in het zwembad om fijn af te koelen!
Deze week en volgende week nog werken als juf Marlon, en daarna sluit de school voor een week. Ze hebben hier dan Khmer New Year. Gisteren dus plannen gemaakt om in die week rond te gaan reizen door Cambodja. Kijken wat voor moois er nog meer valt te ontdekken in Cambodja.
Eerst nog anderhalf weekje het Engels van de kinderen bijspijkeren en mijn talenten als juf Marlon ontwikkelen!
Na een half uur fietsen in de volle zon, ( ja om half 8 is het hier ook al warm,heet,zweet,bakkend,bradend) aangekomen bij ons project!
Omdat wij ’s ochtends les gaan geven in The Village gingen wij met twee andere leraren mee op de fiets naar The Village.
Wij wisten niet wat ons te wachten stond omdat we dit de dag daarvoor nog niet gezien hadden. Onze vrijwilligerbegeleider Theavy had ons al wel gezegd dat het in een sloppenwijk en het project in de meest armoedige wijk was.
Nou dat werd ons even in een keer duidelijk.
Wat een armoede.
De huisjes gemaakt van golfplaten en rieten dakjes, hutje mutje, overal afval, veel straathonden, kinderen met kapotte kleren of helemaal geen kleren.
Aangekomen bij het schooltje waarin we les gaan geven en ook dit verdiend geen architectes bouwkundig certificaat.
Van alles bij elkaar geknoopt om een paar muurtjes en een dak erboven te hebben. De schoolbankjes zitten met losse plankjes aan elkaar, ik durf er nauwelijks op te gaan zitten bang dat het in elkaar zakt want alles is gammel en wiebelt. Kippen lopen het lokaal in door de gaten in de muur en een varken lag vastgeknoopt op de grond tussen de twee lokaaltjes in.
In de klaslokalen is niks tot weinig, we hebben één whiteboard, soort van plaat aan de muur en een paar plaatjes aan de muur met het abc en de dagen van de week.
De kinderen moeten zelf een schriftje en pen meenemen om in te schrijven maar sommige kinderen hebben niks bij zich. De docent vertelde ons dat deze kinderen vaak op straat aan het werk zijn om te bedelen, spullen verkopen, etc.
Twee meter voor de school zaten allemaal ouders en zelfs jonge kinderen bij elkaar kaartspellen te spelen en geld te vergokken. Waarschijnlijk van het geld dat die kinderen de avond en nacht daarvoor verdiend hebben.
Hallo reality check, je weet dat dit gebeurt, je kent het van televisie, kranten, bladen etc. maar toch even een hele ervaring als je daar dan ineens tussen instaat. Het verschil hier in Siem Reap tussen rijk en arm is zo ontzettend groot. Als toerist kom je niet op deze plekken.
Wat bij ons vooral binnen kwam was dat we hier twee maand lang onze tijd gaan investeren. Je weet dat je de wereld niet kan veranderen, maar ik had toch even geen idee hoe ik deze kinderen toch Engels moest gaan leren zonder enig lesmateriaal.
Gelukkig kon ik ergens wel snel een knop omdraaien want deze kinderen zijn zo vrolijk. Ouders willen met je op de foto want je bent blond en blank. Dus het is dan toch wel goed dat we hier zijn en alle kleine beetjes helpen. Al kan ik ze maar één woord leren in deze twee maand. Heb ik toch iets gedaan!
Een andere vrijwilliger gaf les in de wat oudere klas die daarna ook mijn klas zou worden. Ik heb gekeken hoe zij de les geeft en hoe de kinderen hier op reageren. Fijn om even af te kijken en opdrachten als voorbeeld te kunnen gebruiken. Ook kon ik zo een beetje inschatten hoe het Engelse niveau van de kinderen nu is. Ook dat is lastig. Binnen een klas zitten zulke grote verschillen, van kinderen die netjes alles over schrijven maar het niet kunnen lezen. Tot kinderen die al de basic zinnen kennen. Uitdaging dus om les te gaan geven! Zo zie ik het hele project, als een uitdaging.
Na drie uurtjes les gingen Mayke en ik weer terug op de fiets naar ons verblijf, Thida’s Hosue. Jep, half uur fietsen in de middagzon van half 12. Met nog een beetje een na shock was het wel lekker om even bij te komen in Thida’s House. Even alles laten bezinken wat je nou eigenlijk die ochtend allemaal gezien had.
’s Middags dus weer op de fiets in de brandende zon van half 2 op naar ons project.
In de middag geven we les op de school New Bridge. Deze school ligt in een ‘iets’ betere wijk en de school hebben ze net nieuw gebouwd. Ze zijn dus op de goede weg!
Deze klassen zijn groter van zo’n ongeveer 30 kinderen. Een hele club dus en fijn om dan een Cambodjaanse leraar naast je te hebben die alles kan vertalen. Ook hier is het engelse niveau niet heel erg hoog. Zeg maar helemaal niet, lastige is dat ook de Cambodjaanse leraar niet heel goed engels kan, dus dan wordt mijn opdracht uitleggen soms nog wel lastig. Gelukkig kom ik een heel eind met mijn handen en voeten! Creatieve brein wordt hier dus ook in werking gezet!
Omdat hier de school wat meer lesmateriaal heeft kun je wat meer dingen doen, alleen al het aanwijzen van plaatjes maakt een heleboel duidelijker. Dat is wel prettig.
Het verschil tussen de ochtend les en middag les is wel erg groot maar dit maakt het ook weer leuk. Kortom, uitdaging!
’s Avonds terug in Thida’s House toch wel erg moe van alle indrukken. Daar komt ook bij dat je in een huis met 22 andere vrijwilligers zit dus je nooit ergens je privacy hebt. Gelukkig zijn de mensen hier allemaal wel erg leuk!
Volgende dag opnieuw een dagje les geven! Vanaf nu mogen we achterop de scooter bij de Cambodjaanse leraar naar The Village. Ook een ervaring op zich als je een beetje een beeld schetst hoe ze hier in het verkeer zijn. Goed vasthouden dus en dat lukt nog op de hoofdweg die van asfalt is, maar de zijwegen naar The Village is zand, hobbelig met af en toe een kip, hond of koe in de weg. Kortom! Uitdaging! Toch wel erg leuk want iedereen herkent je nu al als teacher en zwaait vrolijk en vriendelijk.
Ik kon ’s ochtends nog leuk afkijken van de andere vrijwilliger, lekker relaxte ochtend dus.
’s Middags moest ik wel de hele middag les geven.
De kinderen pakken hier wel snel iets op maar vaak merk je dat ze heel leuk het abc rijmpje op kunnen noemen, maar wanneer je de letter F opschrijft hebben zij geen idee welke letter dit is. Woorden aanleren is ook leuk maar ze herkennen de combinatie en onthouden wat er gezegd moet worden. Maar of ze de daadwerkelijke betekenis en vertaling ook kunnen maken weet ik niet.
Kortom! Uitdaging!
Ja ik weet het, een heleboel uitdagingen, maar ik denk wel dat het vrijwilligerswerk daar vooral uit bestaat, aanpassen, creatief zijn en de uitdaging erin zien en dat aanpakken. Wel met mate natuurlijk, op z’n Cambodjaans, want alles gaat hier niet zo snel.
Hoeft ook niet want dat is niet te doen met die warmte.
Zo hebben wij geleerd als vrijwilliger en teacher op tijd te zijn omdat je een rolmodel bent voor de kinderen en andere mensen. Onze teachers zitten nog rustig aan de straat te ontbijten op weg naar The Village. Goed eten is ook belangrijk natuurlijk! Kortom, gewoon aanpassen! Ik kan er ook om lachen, want het verschil tussen Nederland en hier is zo extreem groot! Waar we in Nederland veel te veel regels hebben, hebben ze er hier geen een. En als ze al regels hadden, houden ze zich er niet aan. Alles gaat lekker op z’n eigen tempo.
Donderdagavond zijn we naar de kleermaker geweest, waarom zal je denken. Nou zaterdag hebben we met alle vrijwilligers The Great Gatsby Night. Voor de mensen die de film, The Great Gatsby niet kennen ( ik ook niet) , we moesten allemaal super netjes en strak gekleed!
En laat ik nou net mijn mooie gala jurkjes niet in mijn backpack hebben gestopt voor mijn reis.
Dus met een foto naar de kleermaker, doe mij die maar met dat kleurtje! De maten opnemen is al hilarisch, in Cambodja is het niet brutaal om te vragen naar je gewicht, grootte of wat daar maar ook mee te maken heeft. Dus deze mensen vonden het geweldig grappig om de maten van de blanke westerse op te meten. Gemiddeld (beetje) groter dan de Aziaat natuurlijk. Heel goed voor je minderwaardigheidscomplex! Hahah, aanpassen en vooral mee lachen!
Maar ze kunnen zeker weten kleren maken!
Binnen twee dagen hebben zij dan een geweldige mooie jurk klaar precies zoals van het plaatje! Respect, een op maat gemaakte jurk binnen twee dagen voor 30 dollar. Kan de wehkamp niet veel van zeggen!
Vrijdagavond gezellig met zijn allen uit eten geweest bij de Five Sons. Een leuk tentje met goedkoop westers eten! Lekkerrrr! Keer wat anders eten dan noedels, rijst en gefrituurde groenten!
Zaterdag een dagje vrij! Wel even fijn na zo’n eerste week en toch wel even veel indrukken te verwerken. Ja het leven van een vrijwilliger is soms ook wel even genieten en ontspannen!
’s Middags dan de jurk opgehaald! Geweldig! Heerlijk om een sjieke galajurk in mijn kledingkastje hier in Cambodja te hebben hangen. Ik miste alleen mijn hakken en krultang nog, maar die heb ik er maar bij bedacht!
Iedereen zag er geweldig netjes en mooi uit, man in pak vrouwen in jurk, keer wat anders dan onze praktische comfortabele outfits.
Geweldige mooie avond gehad, met tuk-tuk’s zijn we met zo’n 20man naar een hotel gebracht.
Boven op het dak hadden we een mega mooi uitzicht met een net ondergaande zon, een mooi zwembad met waterspuwende olifanten en de hele avond heerlijke hapjes met fijne wijn.
Wat een feest! Na een paar uur de sjieke jurk, strakke make up en ons gemodelleerde haar aan de kant gegooid en onze bikini aan getrokken voor een fijne poolparty!
De volgende dag hadden we geen tijd voor een kater want ’s middags was er een fiets rally georganiseerd! Alle vrijwilligers verdeeld in teams en we moesten door de stad heen crossen om de 40 vragen te beantwoorden. Selfies maken om te bewijzen dat we er geweest waren, kortom echte rally dwars door de stad.
Nou fanatiek was ons team zeker. Drie uur lang keihard gefietst om alle vragen bij langs te gaan, uitslag hoor ik morgen maar ons team moet wel gewonnen hebben. Hahah. De rest van de teams hebben namelijk lekker relaxed gefietst en wat vrije tijd tussendoor genomen. Wij als malle idioten door de stad heen, gelukkig als afsluiter wel een heerlijke duik in het zwembad om fijn af te koelen!
Deze week en volgende week nog werken als juf Marlon, en daarna sluit de school voor een week. Ze hebben hier dan Khmer New Year. Gisteren dus plannen gemaakt om in die week rond te gaan reizen door Cambodja. Kijken wat voor moois er nog meer valt te ontdekken in Cambodja.
Eerst nog anderhalf weekje het Engels van de kinderen bijspijkeren en mijn talenten als juf Marlon ontwikkelen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
