Snake for Dinner
Blijf op de hoogte en volg Marlon
25 Maart 2014 | Cambodja, Khett Siem Reab
Daar land je dan, op het vliegveld van Siem Reap in Cambodja. Op naar de douane en een visum aanvragen. Daar zitten dan 6 mannen die je doordringend aan kijken met je paspoort in hun hand. Gelukkig alles goed doorgekomen en een visum gekregen om straks aan de slag te kunnen met mijn vrijwilligerswerk in Siem Reap. Door om mijn bagage op te halen en ja hoor gelukkig, ook dit keer weer veilig aangekomen!
Met mijn bagage door op zoek naar mijn chauffeur die me zou ophalen.
Daar staan dan buiten zo’n 20 mannen je allemaal aan staan te kijken in de hoop dat jij degene bent die op hun naambordje staat. Ik ben dus maar vooraan begonnen met het lezen van de bordjes want het zou echt iets voor mij zijn om dan uitgerekend mijn bordje te missen.
Aan het einde van de rij stond dan toch een man met het bordje Interweave! De organisatie waar ik de komende 8 weken voor zal gaan werken. In een tuk-tuk moest ik mijn grote backpack en mijzelf instaleren en hij bracht mij naar Thida’s House. Mijn huisje voor de komende tijd.
Dan zit je in je tuk-tuk langs alle grote hotels. Enorme dingen die er super luxe uit zien.
Echt goed voor de toeristen. Uiteindelijk werd ik door donkere straatjes gebracht waar veel honden liepen, geen straatverlichting en krakkemikkige huisjes.. Het contrast is zo groot tussen de hoofdstraat met alle hotels en de zijstraatjes waar de locals wonen. Ik hoopte maar dat ik op goede plek werd afgezet
Bij Thida’s House aangekomen en het was hier meteen gezellig! De sfeer is er goed.
Ik deel een kamer met twee andere meiden, Nienke uit Nederland en Emmily uit Nieuw Zeeland.
Een grote kamer en badkamer. Top voor elkaar dus! Oke, de douche is alleen koud, (niet erg in een warm land) en heeft een klein mini straaltje (goede reden om wat langer te douchen…) toilet papier moet in een prullenbak, (houdt de boel zo lekker schoon) klamboe net tegen de muggen(lijkt net een prinsessenbed), geen airco maar een ventilator,(word ik ook niet verkouden) gekko’s in je slaapkamer (gezellig als huisdier) kortom! Toplocatie! Ik ga me hier zeker vermaken! Nee dit is niet sarcastisch, want ik had het allerergste verwacht en dit is super luxe vergeleken bij mijn verwachtingen!
Dag daarna was Emily vrij van het project en heeft me rond geleid door de stad. Moet nog wel wennen aan de warmte hier. Op de fiets door de stad heen, ook een ervaring op zich. Geen regels hier. Degene die als eerste gaat heeft als eerste voorrang, dus op een kruispunt je ogen dicht doen, oversteken en hopen dat niemand je raakt! Gaat goed! En ik heb de smaak inmiddels goed te pakken! Die middag zijn ook de andere nieuwe vrijwilligers gearriveerd dus nu waren we compleet.
’s Avonds hadden we een familydiner. Met alle vrijwilligers een gezamenlijke maaltijd. Khmer voedsel proberen. Erg lekker trouwens!
Volgende dag begon dan de introductie! Eerst wat informatie over Cambodja, de lokale bevolking en wat er van ons als vrijwilligers verwacht wordt. ’s Middags zijn we met een tuk-tuk rond gereden door Siem Reap. Grote markten bezocht, en geloof me, die lucht was niet te harden. Ik ben best wat gewend als ‘boerenmeid’. Maar al dat vlees en vis wat net geslacht is, creëert zich in de hitte een lucht die niet te harden is. Moest echt mijn best doen om mijn maaginhoud in mijn maag te laten… Terwijl we daar aan het ‘genieten’ waren van de lokale markt dingen liep er ineens een ontzettend dikke rat tussen ons door. Een stel gillende meiden bij elkaar natuurlijk, dit vonden vooral de locals heel grappig. En terecht want het was vast geen gezicht. Welkom in Cambodja!
’s Avonds zijn we met alle nieuwe vrijwilligers uit eten gegaan naar een all you can eat restaurant. In principe een goed restaurant maar de lucht van de markt hing nog in mijn neus.
Op deze manier hadden we wel de mogelijkheid om allerlei nieuwe dingen in het Khmer te proberen. Respect voor Mayke die de koeienmaag heeft gegeten. Ik liet deze even links liggen.
Vrijdagochtend dan vroeg op, kwart over 4 ging mijn wekker. We hadden bedacht dat het leuk was om de zonsopgang te bekijken in Angkor Wat. Nou daar dacht ik ’s ochtends vroeg wel wat anders over. Met 4 man en een gids in de tuk-tuk richting Angkor Wat. (ja, beetje doordrukken en dan past dat)
Wij waren niet de enige met het geniale idee om de zonsopgang te bekijken want met ons waren er zo’n 500 mensen (waarschijnlijk nog veel meer) die allemaal richting Angkor Wat gingen. Een grote optocht. Net een race wie er als eerste zou zijn! Grappig om te zien.
Gelukkig wist onze gids een binnendoor route en konden we op een plekje zitten waar niet mega veel mensen kwamen. Dus hadden we een mooi rustig plekje om relaxed af te wachten tot de zon op kwam boven het geweldige Angkor Wat.
Een super mooi gezicht! Het schijnt dat de zon maar een paar dagen per jaar precies tussen de twee torens van de Angkor Wat tempels boven kwam. Wij waren de gelukkige die dit mochten zien. Toch een goede dag uitgekozen!
Toen eenmaal die zon op was gekomen werd het meteen lekker warm! Vergeet dat stukje lekker maar, want je bent gewoon de hele tijd nat van het zweet. Moet zeggen dat ik er nu langzaam aan begin te wennen. Dus dat is een goed teken!
Een halve dag, nouja we waren natuurlijk al vroeg begonnen, door Angkor Wat gelopen.
Wat een mooie tempels! Schitterend! En onze gids kon er echt zoveel over vertellen! Hij wist echt alle data, verhalen, mythes, feiten, kortom top rondleiding!
Super mooie dingen gezien, maar het blijft wel erg toeristisch. Na een dag rondwandelen tussen de meest bijzondere tempels hebben we toch rond de klok van 12 afgehaakt. Het werd er akelig warm en niet meer te doen. Maar ik wil zeker nog een keer naar Angkor om van de tempels te genieten die we nog niet gezien hebben!
’s Avonds zijn we met een grote groep vrijwilligers gezellig op stap geweest in Siem Reap. Op de fiets in het donker, want in onze straat is geen verlichting, ook onze fiets niet. Een hele kunst en uitdaging dus om de straathonden te vermijden die gewoon blijven liggen. Paar weken geleden is er iemand gebeten door een hond en ik wou dat onderdeel eigenlijk voorkomen!
Gezellig geborreld met zijn allen in Charlie’s en daarna door naar de pubstreet waar we heerlijk op straat kunnen dansen. (Wel zo fris)
Grappige is dat er twee clubs tegenover elkaar zitten en dus elkaars muziek proberen te overheersen. Het is dus kiezen welke kant van de straat je pakt want als je in het midden gaat staan hoor je alles door elkaar heen!
Gezellige avond gehad! Ga me hier zeker op de vrijdag vaker goed vermaken!
En ja hoor! Ik kan een van mijn, probeer-eens-wat-anders-te-eten-lijstje afstrepen. Vrijdag namelijk slang gegeten!
En ja, dat is echt lekker! Het idee dat je op een slang aan het kauwen bent moet je even wegdenken, maar het is erg lekker. Smaakt als een soort gedroogde bacon en kip smaak. Moeilijk uit te leggen, gewoon een keer proberen dus! Niet ziek geworden dus zal niks geks in hebben gezeten! Nog maar een paar gekke dieren van mijn lijstje te gaan… maar als ze allemaal zo goed zijn als dit heb ik niks te vrezen!
Volgende dag hadden we een vrije dag binnen onze oriëntatie dus zijn we naar de Palm Pool Villa gegaan. Heerlijk om een klein beetje meer luxe te hebben. Een lekker zwembad met een drankje erbij fijn bakken in het zonnetje. Kortom, gewoon genieten! Die weekenden kom ik hier vast wel door! Het is hier nu elke dag zo’n 35 graden en in april en mei wordt het nog heter en zo’n 40graden. Dat kleurtje hier creëren zal het probleem niet zijn. ’s avonds met de hele club vrijwilligers naar Little Italy gegaan. Een restaurantje in Siem Reap. Een van de vrijwilligers gaf namelijk een afscheidsdiner.
Zondag zijn we met de nieuwe vrijwilligers naar een meer hier in de buurt gegaan. Zo’n 10kilometer buiten Siem Reap. In eerste instantie zouden we naar het Tonle Sap Lake gaan. Maar deze staat in deze tijd van het jaar droog en er is alleen nog maar modder te vinden. Niet zo’n mooi gezicht dus. Vandaar een ander meer. Sorry vergeef me, ik weet de naam echt niet meer, maar het was er mooi en leuk. Alle locals gaan hier ook heen dus je moet zwemmen met je kleren aan. Zolang je schouders en knieën bedekt zijn zit je hier goed. Natuurlijk mag je als toerist ook best een kortere broek aan of lekker in je spaghetti hempje rondlopen. Maar dat is alleen binnen de stad. Daarbuiten zijn de mensen nog heel conservatief en is het verstandig om jezelf goed te bedekken. Mensen denken anders dat je in de prostitutie werkt. Niet een fijn compliment ofzo.
Hele dag lekker bij het meer in de hangmat gerelaxed, gezwommen en heerlijk geluncht. Rijst met kip. En de kip is hier zoals een kip er uit ziet. Gewoon met poten en vleugels en alles eraan. Maar heerlijk bereid! Dus echt genieten! De warmte hier zorgt er namelijk voor dat ik bijna/geen honger heb en ik moet mijzelf verplichten om te eten, maar dat lekkere eten maakt dat een stuk gemakkelijker!
Maandag was dan onze laatste dag van de oriëntatie. We hebben de hele dag een workshop gehad over Child Protection. Een leuke en informatieve workshop met veel informatie over zowel de geschiedenis van het land als de gewoonten en normen en waarden. Ook kregen we veel informatie over de kindermishandeling. Het is echt bizar waar hier kinderen voor worden gebruikt. Je ziet het als toerist steeds om je heen maar het erge is dat je niet door hebt dat deze kinderen juist misbruikt worden.
Kinderen worden gebruikt om op straat spullen te verkopen want zij zien er natuurlijk veel schattiger uit en toeristen willen van hen wel kopen. Dit geld gaat meteen naar de verslaafde ouders of erger als de kinderen opgekocht zijn naar hun baas.
Weeshuizen bezoeken? Niet doen, deze kinderen zijn ontvoerd of ook opgekocht en moeten leuke dansjes doen en liedjes zingen als er toeristen komen. Toeristen moeten betalen om naar een weeshuis te gaan kijken. Het klopt al niet dat je als toerist een weeshuis binnen kunt lopen, want waar zou dan de privacy van de kinderen zijn. Dit is dus ook gewoon geldklopperij.
Op straat lopen moeders met een baby in hun armen en zij vragen of je melk voor de baby wil kopen. Als toerist denk je dan natuurlijk dat je goed zit! Geen geld geven maar eten of drinken, dat zou wel goed zijn. Niet dus.
Het erge is dat het helemaal niet hun moeder is. Deze baby’s zijn ook ontvoerd of opgekocht. De melk die je in de winkel voor 20 dollar koopt brengt deze vrouw later weer terug en de winkel geeft tien dollar aan de vrouw en de melk wordt gewoon terug in het schap gezet. Om ervoor te zorgen dat dit dus niet meer gebeurt zal elke toerist deze kinderen, baby’s en nepmoeders dus gewoon links moeten laten liggen want dat is de enige oplossing om ervoor te zorgen dat het ooit stopt.
Ik had er in het vrijwilligershuis al iets over gehoord en vrijdagavond in Pubstreet hield een (nep)moeder ook mijn arm vast met een baby in haar arm om te vragen of ik melk voor haar wilde kopen. Met een vriendelijke, No Thank You, ben ik doorgelopen, maar het is vreselijk om te zien dat een baby op die manier misbruikt wordt. En het erge is, wat gebeurt er met deze kinderen wanneer ze ouder zijn en er niet meer schattig uit zien…
Deze reality check is dan toch wel ineens heel dichtbij en doet je realiseren dat het goed is dat we hier vrijwilligerswerk gaan doen. Ook al is het maar een klein beetje wat ik kan bijdragen, toch fijn dat het kan. De quote is hier dan ook, Make Adults Earn So Children Can Learn.
Een heleboel informatie dus die dag waar we hopelijk veel mee kunnen op ons project. Hoe herken je kindermishandeling en wat moet je dan doen. Het is hier natuurlijk anders dan in een westers land dus belangrijk om te weten naar wie je toe moet met je verhaal als je vermoedens hebt.
De volgende dag dan eindelijk een afspraak bij ons project. Ik ben samen met Mayke en dat is leuk! Toch een beetje samen alles kunnen delen in een totaal andere wereld.
Onze afspraak stond pas ‘s middags dus eerst moesten we ons ’s ochtends vermaken bij het zwembad. Vreselijk natuurlijk. Ons leven is zo zwaar hier!
’s Middags dan toch eindelijk naar het project waar we ons de komende 8 weken voor in gaan zetten! We gingen met de tuk-tuk maar er wordt van ons verwacht dat we dit gewoon gaan fietsen. Nou gewoon is natuurlijk al anders in Cambodja en het was best een eind! Niet dat dat het probleem is, maar de hitte maakt een stukje fietsen toch verder dan in nederland. We gaan het morgen merken hoe het op de fiets gaat en vooral hoe lang we erover gaan doen en hoe lekker bezweet we aan gaan komen.
Bij het project zagen we vier klaslokaaltjes en een klaslokaal buiten. Op het kantoor hebben we Paul ontmoet. Een cambodjaan die het project leidt. Na een klein kort gesprekje zouden we de volgende dag meer informatie krijgen. In principe weten we dus nog niet veel wat er van ons verwacht wordt en wat wij van hun kunnen verwachten. Morgen beginnen we met onze eerste werkdag en horen we meer!
Nu weten we alleen dat we ’s ochtends les gaan geven in The Village. Een ander schoolgebouw wat we morgen pas te zien krijgen, en ’s middags les geven in het schoolgebouw.
We kregen te horen dat The Village in een sloppenwijk is met veel armoede en veel verslaving van alcohol en drugs. De kinderen zullen daar dus ook meer blootgesteld worden aan kindermishandeling en wij zullen dus waarschijnlijk wat meer te zien krijgen. Goed om alvast te weten en ons voor te bereiden.
Na een kort gesprekje waren we beiden wel even onder de indruk. De school die we nu zagen leek voor ons al in een armoedige buitenwijk te liggen maar volgens onze begeleider is dus The Village nog armoediger. Ik denk dat ik het allemaal maar over me heen laat komen en morgen de indrukken op me in laat werken.
Ik ben heel erg benieuwd en na alle reality checks hoop ik ook echt dat we wat kunnen betekenen. Al is het maar een klein beetje.
Met mijn bagage door op zoek naar mijn chauffeur die me zou ophalen.
Daar staan dan buiten zo’n 20 mannen je allemaal aan staan te kijken in de hoop dat jij degene bent die op hun naambordje staat. Ik ben dus maar vooraan begonnen met het lezen van de bordjes want het zou echt iets voor mij zijn om dan uitgerekend mijn bordje te missen.
Aan het einde van de rij stond dan toch een man met het bordje Interweave! De organisatie waar ik de komende 8 weken voor zal gaan werken. In een tuk-tuk moest ik mijn grote backpack en mijzelf instaleren en hij bracht mij naar Thida’s House. Mijn huisje voor de komende tijd.
Dan zit je in je tuk-tuk langs alle grote hotels. Enorme dingen die er super luxe uit zien.
Echt goed voor de toeristen. Uiteindelijk werd ik door donkere straatjes gebracht waar veel honden liepen, geen straatverlichting en krakkemikkige huisjes.. Het contrast is zo groot tussen de hoofdstraat met alle hotels en de zijstraatjes waar de locals wonen. Ik hoopte maar dat ik op goede plek werd afgezet
Bij Thida’s House aangekomen en het was hier meteen gezellig! De sfeer is er goed.
Ik deel een kamer met twee andere meiden, Nienke uit Nederland en Emmily uit Nieuw Zeeland.
Een grote kamer en badkamer. Top voor elkaar dus! Oke, de douche is alleen koud, (niet erg in een warm land) en heeft een klein mini straaltje (goede reden om wat langer te douchen…) toilet papier moet in een prullenbak, (houdt de boel zo lekker schoon) klamboe net tegen de muggen(lijkt net een prinsessenbed), geen airco maar een ventilator,(word ik ook niet verkouden) gekko’s in je slaapkamer (gezellig als huisdier) kortom! Toplocatie! Ik ga me hier zeker vermaken! Nee dit is niet sarcastisch, want ik had het allerergste verwacht en dit is super luxe vergeleken bij mijn verwachtingen!
Dag daarna was Emily vrij van het project en heeft me rond geleid door de stad. Moet nog wel wennen aan de warmte hier. Op de fiets door de stad heen, ook een ervaring op zich. Geen regels hier. Degene die als eerste gaat heeft als eerste voorrang, dus op een kruispunt je ogen dicht doen, oversteken en hopen dat niemand je raakt! Gaat goed! En ik heb de smaak inmiddels goed te pakken! Die middag zijn ook de andere nieuwe vrijwilligers gearriveerd dus nu waren we compleet.
’s Avonds hadden we een familydiner. Met alle vrijwilligers een gezamenlijke maaltijd. Khmer voedsel proberen. Erg lekker trouwens!
Volgende dag begon dan de introductie! Eerst wat informatie over Cambodja, de lokale bevolking en wat er van ons als vrijwilligers verwacht wordt. ’s Middags zijn we met een tuk-tuk rond gereden door Siem Reap. Grote markten bezocht, en geloof me, die lucht was niet te harden. Ik ben best wat gewend als ‘boerenmeid’. Maar al dat vlees en vis wat net geslacht is, creëert zich in de hitte een lucht die niet te harden is. Moest echt mijn best doen om mijn maaginhoud in mijn maag te laten… Terwijl we daar aan het ‘genieten’ waren van de lokale markt dingen liep er ineens een ontzettend dikke rat tussen ons door. Een stel gillende meiden bij elkaar natuurlijk, dit vonden vooral de locals heel grappig. En terecht want het was vast geen gezicht. Welkom in Cambodja!
’s Avonds zijn we met alle nieuwe vrijwilligers uit eten gegaan naar een all you can eat restaurant. In principe een goed restaurant maar de lucht van de markt hing nog in mijn neus.
Op deze manier hadden we wel de mogelijkheid om allerlei nieuwe dingen in het Khmer te proberen. Respect voor Mayke die de koeienmaag heeft gegeten. Ik liet deze even links liggen.
Vrijdagochtend dan vroeg op, kwart over 4 ging mijn wekker. We hadden bedacht dat het leuk was om de zonsopgang te bekijken in Angkor Wat. Nou daar dacht ik ’s ochtends vroeg wel wat anders over. Met 4 man en een gids in de tuk-tuk richting Angkor Wat. (ja, beetje doordrukken en dan past dat)
Wij waren niet de enige met het geniale idee om de zonsopgang te bekijken want met ons waren er zo’n 500 mensen (waarschijnlijk nog veel meer) die allemaal richting Angkor Wat gingen. Een grote optocht. Net een race wie er als eerste zou zijn! Grappig om te zien.
Gelukkig wist onze gids een binnendoor route en konden we op een plekje zitten waar niet mega veel mensen kwamen. Dus hadden we een mooi rustig plekje om relaxed af te wachten tot de zon op kwam boven het geweldige Angkor Wat.
Een super mooi gezicht! Het schijnt dat de zon maar een paar dagen per jaar precies tussen de twee torens van de Angkor Wat tempels boven kwam. Wij waren de gelukkige die dit mochten zien. Toch een goede dag uitgekozen!
Toen eenmaal die zon op was gekomen werd het meteen lekker warm! Vergeet dat stukje lekker maar, want je bent gewoon de hele tijd nat van het zweet. Moet zeggen dat ik er nu langzaam aan begin te wennen. Dus dat is een goed teken!
Een halve dag, nouja we waren natuurlijk al vroeg begonnen, door Angkor Wat gelopen.
Wat een mooie tempels! Schitterend! En onze gids kon er echt zoveel over vertellen! Hij wist echt alle data, verhalen, mythes, feiten, kortom top rondleiding!
Super mooie dingen gezien, maar het blijft wel erg toeristisch. Na een dag rondwandelen tussen de meest bijzondere tempels hebben we toch rond de klok van 12 afgehaakt. Het werd er akelig warm en niet meer te doen. Maar ik wil zeker nog een keer naar Angkor om van de tempels te genieten die we nog niet gezien hebben!
’s Avonds zijn we met een grote groep vrijwilligers gezellig op stap geweest in Siem Reap. Op de fiets in het donker, want in onze straat is geen verlichting, ook onze fiets niet. Een hele kunst en uitdaging dus om de straathonden te vermijden die gewoon blijven liggen. Paar weken geleden is er iemand gebeten door een hond en ik wou dat onderdeel eigenlijk voorkomen!
Gezellig geborreld met zijn allen in Charlie’s en daarna door naar de pubstreet waar we heerlijk op straat kunnen dansen. (Wel zo fris)
Grappige is dat er twee clubs tegenover elkaar zitten en dus elkaars muziek proberen te overheersen. Het is dus kiezen welke kant van de straat je pakt want als je in het midden gaat staan hoor je alles door elkaar heen!
Gezellige avond gehad! Ga me hier zeker op de vrijdag vaker goed vermaken!
En ja hoor! Ik kan een van mijn, probeer-eens-wat-anders-te-eten-lijstje afstrepen. Vrijdag namelijk slang gegeten!
En ja, dat is echt lekker! Het idee dat je op een slang aan het kauwen bent moet je even wegdenken, maar het is erg lekker. Smaakt als een soort gedroogde bacon en kip smaak. Moeilijk uit te leggen, gewoon een keer proberen dus! Niet ziek geworden dus zal niks geks in hebben gezeten! Nog maar een paar gekke dieren van mijn lijstje te gaan… maar als ze allemaal zo goed zijn als dit heb ik niks te vrezen!
Volgende dag hadden we een vrije dag binnen onze oriëntatie dus zijn we naar de Palm Pool Villa gegaan. Heerlijk om een klein beetje meer luxe te hebben. Een lekker zwembad met een drankje erbij fijn bakken in het zonnetje. Kortom, gewoon genieten! Die weekenden kom ik hier vast wel door! Het is hier nu elke dag zo’n 35 graden en in april en mei wordt het nog heter en zo’n 40graden. Dat kleurtje hier creëren zal het probleem niet zijn. ’s avonds met de hele club vrijwilligers naar Little Italy gegaan. Een restaurantje in Siem Reap. Een van de vrijwilligers gaf namelijk een afscheidsdiner.
Zondag zijn we met de nieuwe vrijwilligers naar een meer hier in de buurt gegaan. Zo’n 10kilometer buiten Siem Reap. In eerste instantie zouden we naar het Tonle Sap Lake gaan. Maar deze staat in deze tijd van het jaar droog en er is alleen nog maar modder te vinden. Niet zo’n mooi gezicht dus. Vandaar een ander meer. Sorry vergeef me, ik weet de naam echt niet meer, maar het was er mooi en leuk. Alle locals gaan hier ook heen dus je moet zwemmen met je kleren aan. Zolang je schouders en knieën bedekt zijn zit je hier goed. Natuurlijk mag je als toerist ook best een kortere broek aan of lekker in je spaghetti hempje rondlopen. Maar dat is alleen binnen de stad. Daarbuiten zijn de mensen nog heel conservatief en is het verstandig om jezelf goed te bedekken. Mensen denken anders dat je in de prostitutie werkt. Niet een fijn compliment ofzo.
Hele dag lekker bij het meer in de hangmat gerelaxed, gezwommen en heerlijk geluncht. Rijst met kip. En de kip is hier zoals een kip er uit ziet. Gewoon met poten en vleugels en alles eraan. Maar heerlijk bereid! Dus echt genieten! De warmte hier zorgt er namelijk voor dat ik bijna/geen honger heb en ik moet mijzelf verplichten om te eten, maar dat lekkere eten maakt dat een stuk gemakkelijker!
Maandag was dan onze laatste dag van de oriëntatie. We hebben de hele dag een workshop gehad over Child Protection. Een leuke en informatieve workshop met veel informatie over zowel de geschiedenis van het land als de gewoonten en normen en waarden. Ook kregen we veel informatie over de kindermishandeling. Het is echt bizar waar hier kinderen voor worden gebruikt. Je ziet het als toerist steeds om je heen maar het erge is dat je niet door hebt dat deze kinderen juist misbruikt worden.
Kinderen worden gebruikt om op straat spullen te verkopen want zij zien er natuurlijk veel schattiger uit en toeristen willen van hen wel kopen. Dit geld gaat meteen naar de verslaafde ouders of erger als de kinderen opgekocht zijn naar hun baas.
Weeshuizen bezoeken? Niet doen, deze kinderen zijn ontvoerd of ook opgekocht en moeten leuke dansjes doen en liedjes zingen als er toeristen komen. Toeristen moeten betalen om naar een weeshuis te gaan kijken. Het klopt al niet dat je als toerist een weeshuis binnen kunt lopen, want waar zou dan de privacy van de kinderen zijn. Dit is dus ook gewoon geldklopperij.
Op straat lopen moeders met een baby in hun armen en zij vragen of je melk voor de baby wil kopen. Als toerist denk je dan natuurlijk dat je goed zit! Geen geld geven maar eten of drinken, dat zou wel goed zijn. Niet dus.
Het erge is dat het helemaal niet hun moeder is. Deze baby’s zijn ook ontvoerd of opgekocht. De melk die je in de winkel voor 20 dollar koopt brengt deze vrouw later weer terug en de winkel geeft tien dollar aan de vrouw en de melk wordt gewoon terug in het schap gezet. Om ervoor te zorgen dat dit dus niet meer gebeurt zal elke toerist deze kinderen, baby’s en nepmoeders dus gewoon links moeten laten liggen want dat is de enige oplossing om ervoor te zorgen dat het ooit stopt.
Ik had er in het vrijwilligershuis al iets over gehoord en vrijdagavond in Pubstreet hield een (nep)moeder ook mijn arm vast met een baby in haar arm om te vragen of ik melk voor haar wilde kopen. Met een vriendelijke, No Thank You, ben ik doorgelopen, maar het is vreselijk om te zien dat een baby op die manier misbruikt wordt. En het erge is, wat gebeurt er met deze kinderen wanneer ze ouder zijn en er niet meer schattig uit zien…
Deze reality check is dan toch wel ineens heel dichtbij en doet je realiseren dat het goed is dat we hier vrijwilligerswerk gaan doen. Ook al is het maar een klein beetje wat ik kan bijdragen, toch fijn dat het kan. De quote is hier dan ook, Make Adults Earn So Children Can Learn.
Een heleboel informatie dus die dag waar we hopelijk veel mee kunnen op ons project. Hoe herken je kindermishandeling en wat moet je dan doen. Het is hier natuurlijk anders dan in een westers land dus belangrijk om te weten naar wie je toe moet met je verhaal als je vermoedens hebt.
De volgende dag dan eindelijk een afspraak bij ons project. Ik ben samen met Mayke en dat is leuk! Toch een beetje samen alles kunnen delen in een totaal andere wereld.
Onze afspraak stond pas ‘s middags dus eerst moesten we ons ’s ochtends vermaken bij het zwembad. Vreselijk natuurlijk. Ons leven is zo zwaar hier!
’s Middags dan toch eindelijk naar het project waar we ons de komende 8 weken voor in gaan zetten! We gingen met de tuk-tuk maar er wordt van ons verwacht dat we dit gewoon gaan fietsen. Nou gewoon is natuurlijk al anders in Cambodja en het was best een eind! Niet dat dat het probleem is, maar de hitte maakt een stukje fietsen toch verder dan in nederland. We gaan het morgen merken hoe het op de fiets gaat en vooral hoe lang we erover gaan doen en hoe lekker bezweet we aan gaan komen.
Bij het project zagen we vier klaslokaaltjes en een klaslokaal buiten. Op het kantoor hebben we Paul ontmoet. Een cambodjaan die het project leidt. Na een klein kort gesprekje zouden we de volgende dag meer informatie krijgen. In principe weten we dus nog niet veel wat er van ons verwacht wordt en wat wij van hun kunnen verwachten. Morgen beginnen we met onze eerste werkdag en horen we meer!
Nu weten we alleen dat we ’s ochtends les gaan geven in The Village. Een ander schoolgebouw wat we morgen pas te zien krijgen, en ’s middags les geven in het schoolgebouw.
We kregen te horen dat The Village in een sloppenwijk is met veel armoede en veel verslaving van alcohol en drugs. De kinderen zullen daar dus ook meer blootgesteld worden aan kindermishandeling en wij zullen dus waarschijnlijk wat meer te zien krijgen. Goed om alvast te weten en ons voor te bereiden.
Na een kort gesprekje waren we beiden wel even onder de indruk. De school die we nu zagen leek voor ons al in een armoedige buitenwijk te liggen maar volgens onze begeleider is dus The Village nog armoediger. Ik denk dat ik het allemaal maar over me heen laat komen en morgen de indrukken op me in laat werken.
Ik ben heel erg benieuwd en na alle reality checks hoop ik ook echt dat we wat kunnen betekenen. Al is het maar een klein beetje.
-
25 Maart 2014 - 17:28
Karin :
Heej Marlon,
Wat een mooie verhalen schrijf je over je reizen daar! Klinkt best heftig dat werk wat je gaat doen, maar wel super idd als je toch wat voor die kinderen iets kan betekenen. Sterke, succes en veel plezier met je project!
Groetjes Karin -
25 Maart 2014 - 17:28
Karin :
Heej Marlon,
Wat een mooie verhalen schrijf je over je reizen daar! Klinkt best heftig dat werk wat je gaat doen, maar wel super idd als je toch wat voor die kinderen iets kan betekenen. Sterke, succes en veel plezier met je project!
Groetjes Karin -
25 Maart 2014 - 17:28
Karin :
Heej Marlon,
Wat een mooie verhalen schrijf je over je reizen daar! Klinkt best heftig dat werk wat je gaat doen, maar wel super idd als je toch wat voor die kinderen iets kan betekenen. Sterke, succes en veel plezier met je project!
Groetjes Karin -
25 Maart 2014 - 17:29
Karin :
Heej Marlon,
Wat een mooie verhalen schrijf je over je reizen daar! Klinkt best heftig dat werk wat je gaat doen, maar wel super idd als je toch wat voor die kinderen iets kan betekenen. Sterke, succes en veel plezier met je project!
Groetjes Karin -
25 Maart 2014 - 17:29
Karin :
Heej Marlon,
Wat een mooie verhalen schrijf je over je reizen daar! Klinkt best heftig dat werk wat je gaat doen, maar wel super idd als je toch wat voor die kinderen iets kan betekenen. Sterke, succes en veel plezier met je project!
Groetjes Karin -
25 Maart 2014 - 17:29
Karin :
Heej Marlon,
Wat een mooie verhalen schrijf je over je reizen daar! Klinkt best heftig dat werk wat je gaat doen, maar wel super idd als je toch wat voor die kinderen iets kan betekenen. Sterke, succes en veel plezier met je project!
Groetjes Karin -
25 Maart 2014 - 18:56
Grietje:
Dag Marlon
Wat weer een prachtig verhaal heb je weer uit je pen geschud .Wat een belevenis deze reis
Ook fijn dat je enkele dagen zo van de natuur en omgeving genieten kon Ik wens je veel
plezier morgen op je eerste werkdag Zie vol spanning uit naar je volgende verslag
Scheur morgen niet te hard door de stad
Marlon dikke knuffel ondanks de warmte liefs oma
-
25 Maart 2014 - 19:05
Jan :
Mooi verhaal Marlon; idd het verschil tussen de Hoofdstraat en de achterliggende delen; ben je nog bij floating village geweest; Angkor Wat is erg indrukwekkend he!; succes en veel plezier nogg,
Groeten Jan -
25 Maart 2014 - 19:05
Jan :
Mooi verhaal Marlon; idd het verschil tussen de Hoofdstraat en de achterliggende delen; ben je nog bij floating village geweest; Angkor Wat is erg indrukwekkend he!; succes en veel plezier nogg,
Groeten Jan -
25 Maart 2014 - 19:06
Lidewij:
Bikkel, ik ben trots op je! Xx -
25 Maart 2014 - 19:18
Dinie Zieleman:
Hoi Marlon, wat kun jij dit allemaal goed verwoorden zeg. Het lijkt alsof ik er bij ben ;). Dat vrijwilligerswerk wat je gaat doen zal vast veel indruk maken en je doen beseffen hoe goed het bij ons geregeld is. Ik wens je veel wijsheid toe maar bovenal veel plezier. Een dikke knuffel. Dinie -
25 Maart 2014 - 19:38
Ferdinand:
He marlon wat een super verhaal weer en dat je slang eet ik hou het nog maar ff bij mijn karbonaatje
Super veel plezier maar ook sterkte en suc6 gewenst bij je komende project
Groeten : ferdinand -
25 Maart 2014 - 19:51
Tonny:
Hey Marlon
Wat is het makkelijk en leuk je reisverslagen te lezen en wat zie je en maak je veel mee.
Om jaloers op te worden maar geniet ervan en ja ik hoop dat je inderdaad een heel klein verschil kunt maken.
Heel veel succes en een dikke knuffel van ons
Olaf & Tonny -
25 Maart 2014 - 22:54
Je:
endikke -
26 Maart 2014 - 08:50
Nanda En Emmelie:
Weifieee,
Nu gaa je echt les geven, waar je al die tijd al naar uit hebt gekeken!
Succes en blijf er zo nuchter mogelijk onder!!
Kusssieee -
30 Maart 2014 - 11:47
Marcel Roeline Maartje:
Wat mooi om dat allemaal te lezen. Prachtige verhalen.
Ook wel heftig.
Ik hoop dat je, ondanks extreme toestanden, ook een beetje kunt genieten op het werk.
Liefs uit London...... eh ik bedoel Giethmen
Marcel Roeline Maartje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
